اثر رفتار غیرکلامی مربی بر کیفیت روابط مربی – ورزشکار در ورزشکاران نوجوان رشته های انفرادی

ارتباط بین مربی- ورزشکار به عنوان یک ساختار چند بعدی و موقعیتی شامل سه فاکتور صمیمیت، تعهد و مکمل بودن است. هدف از این مطالعه نیز بررسی اثر ارتباط بین رفتارهای غیر کلامی مربی بر ارتباط مربی- ورزشکار بود. روش پژوهش زمینه یابی بود، که در یک نمونه 293 از ورزشکاران نوجوان 14 تا 17 سال در ورزش های انفرادی (کشتی، ورزش های رزمی و مشت زنی)، شرکت کنندگان به پرسشنامه ارتباط مربی- ورزشکار و مقیاس رفتارهای غیر کلامی مربی پاسخ دادند. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل یابی معادلات ساختاری(SEM) استفاده گردید. معادلات ساختاری نشان داد که رفتارهای غیر کلامی حمایتی- تشویقی مربی اثرات مثبت و در مقابل رفتارهای غیر کلامی منفی مربی اثرات منفی بر ابعاد ساختاری ارتباط مربی- ورزشکار (صمیمیت، تعهد و مکمل بودن) دارد. این مطالعه بینشی را در مورد عوامل ارتباطی فراهم آورد که به مربیان اجازه می دهد کیفیت ارتباط با ورزشکاران خود را ارتقاء دهند.